Henryk Dajniak

W 1949 roku, Dajniak uzyskał dyplom magistra inżyniera na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej. W ciągu swojej kariery naukowej zdobył stopień doktora w 1961 roku, a następnie w 1971 roku doktora habilitowanego. Tytuł profesora otrzymał w 1989 roku, świadcząc o jego ogromnym wkładzie w rozwój nauk inżynieryjnych.

Po ukończeniu studiów, w latach 1950–1961, pracował jako konstruktor samochodów ciężarowych w Biurze Konstrukcyjnym Przemysłu Motoryzacyjnego. W Politechnice Łódzkiej rozpoczął swoje naukowe działania w 1950 roku w Katedrze Budowy Samochodów. Jego badania koncentrowały się na teorii i konstrukcji układów napędowych samochodów i ciągników, z szczególnym uwzględnieniem hydrokinetycznych przekładni, a także na dynamice i konstrukcji ciągników.

Henryk Dajniak pozostawił po sobie bogaty dorobek naukowy, który obejmował 31 artykułów, 4 monografie, 6 referatów na konferencjach naukowo-technicznych. Jego twórcze prace obejmowały również 99 znaczących niepublikowanych projektów, z czego 36 zostało wdrożonych w przemyśle. Dodatkowo, był promotorem pięciu prac doktorskich.

W latach 1978–1981 pełnił obowiązki prodziekana Wydziału Mechanicznego Politechniki Łódzkiej, a od 1977 do 1994 roku, był zastępcą dyrektora Instytutu Pojazdów. Wyróżniony został m.in. Krzyżem Armii Krajowej i pełnił funkcję przewodniczącego Oddziału Łódzkiego Sekcji Samochodowej SIMP. W 1994 roku, po przejściu na emeryturę, wciąż pozostawał aktywny, pracując w niepełnym wymiarze godzin jako profesor zwyczajny w Instytucie Pojazdów.