Maksymilian Furmański

W latach 1896–1899 uczył się zawodu tkacza, a następnie kontynuował pracę w tej branży, zdobywając doświadczenie zawodowe, a od 1903 roku zatrudniając się w fabryce. Jego działalność polityczna rozpoczęła się wstąpieniem do SDKPiL w 1904 roku, kiedy to aktywnie kolportował literaturę tej partii oraz brał udział w strajkach i manifestacjach. W latach 1905–1906 był zaangażowany w działania przeciwko konfidentom żandarmerii oraz podczas konfiskat monopolowych.

Furmański był również członkiem Socjaldemokratycznego Związku Zawodowego Robotników Przemysłu Włóknistego oraz delegatem robotniczym w fabryce. W 1909 roku został aresztowany na trzy miesiące za zorganizowanie strajku. Po I wojnie światowej, w 1919 roku, związał się z KPRP, a w powiecie słupeckim był inicjatorem utworzenia Związku Zawodowego Robotników Rolnych.

W 1920 roku ponownie został aresztowany, a po zwolnieniu wrócił do pracy jako tkacz w Pabianicach. Jego zaangażowanie w ruch komunistyczny doprowadziło do kolejnego aresztowania w 1923 roku, po zorganizowanym przez komunistów pochodzie pierwszomajowym, za co skazano go w Łodzi na dwa lata więzienia. Został zwolniony po dziesięciu miesiącach w wyniku apelacji.

W 1933 roku aktywnie uczestniczył w strajkach wśród włókniarzy. Podczas II wojny światowej pracował jako robotnik na lotnisku Lublinek pod Łodzią oraz w zbiornicy złomu w Pabianicach. Od końca stycznia 1945 roku był członkiem PPR oraz brał udział w pracach plenum Komitetu Miejskiego PPR/PZPR w Pabianicach do 1955 roku. Brał również aktywny udział w kampaniach przed referendum 1946 i wyborami do sejmu w 1947 roku, a swoją pracę kontynuował jako robotnik w Wydziale Gospodarczym Miejskiej Rady Narodowej w Pabianicach.