Henryk Dąbrowicz

Po ukończeniu Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Łomży w 1929 roku, rozpoczął swoją karierę pedagogiczną, zatrudniając się jako nauczyciel w publicznej szkole powszechnej w Czernięcinie. Był również założycielem Fundacji Oświaty Kulturalnej (FOK) w Szczecinie, a jego działalność obejmowała organizację sieci bibliotek wiejskich i powiatowych w województwie szczecińskim. Dąbrowicz był orędownikiem stworzenia teatru oraz Domu Młodzieży w Szczecinie, przyczyniając się do kulturalnego rozwoju regionu.

Uznawany za jednego z pionierów zagospodarowania Ziem Odzyskanych, Dąbrowicz wniósł istotny wkład w rozwój społeczny i kulturowy tego obszaru. Jako wnioskodawca, postulował wprowadzenie odznaczenia "Gryf Pomorski", które miało na celu uhonorowanie zasłużonych dla regionu.

Henryk Dąbrowicz został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach, w kwaterze B-22-3-25. W życiu osobistym był mężem Jagody, z którą doczekał się czwórki dzieci: Barbary, Sławomira, Danuty oraz Krzysztofa. Jego rodzina obejmuje także siedmioro wnuków: Marka, Jurka, Renatę, Małgorzatę, Annę, Agnieszkę i Joannę, a także liczną grupę prawnuków, w tym Piotra, Krzysztofa, Michała, Aleksandrę, Jana, Urszulę, Katarzynę, Ewę, Juliannę oraz Aleksandrę.