Kościół Najświętszej Maryi Panny Różańcowej w Pabianicach

---

Architektura

Budynek kościoła, wykonany z cegły, reprezentuje styl neogotycki. Jego konstrukcja opiera się na planie mającym kształt krzyża łacińskiego. Warto zaznaczyć, że zarówno wysokość, jak i długość tej świątyni wynoszą dokładnie 49,8 m.

Zarówno wieże, mające wysokość 67 m, sprawiają, że kościół ten jest najwyższym obiektem w Pabianicach, z wyjątkiem kominów fabrycznych. Prezbiterium kościoła jest zwrócone w kierunku północnym.

Plan budowy tej świątyni został opracowany przez inżyniera Tadeusza Markiewicza, który korzystał z inspiracji zaczerpniętej z kościoła NMP w Łodzi. Wykonawcą prac budowlanych była firma „Józef Hans”.

Wnętrze

Wnętrze kościoła zachwyca swoją neogotycką stylistyką, która nadaje mu wyjątkowy charakter. Prezbiterium, będące centralnym miejscem świątyni, posiada główny ołtarz, który został stworzony przez rzeźbiarza Wincentego Bogaczyka. Ołtarz ten jest poświęcony Matce Bożej Różańcowej oraz tajemnicom różańca, co nadaje mu szczególne znaczenie.

W obrębie prezbiterium umieszczono stalle, wykonane w znanej poznańskiej stolarni św. Wojciecha. W przestrzeni za ołtarzem znajdują się figury ewangelistów, zaś w prezbiterium można podziwiać posągi apostołów. Nawa główna z kolei ozdobiona jest figurami świętych polskich oraz przedstawicieli zgromadzeń Księży Misjonarzy i Sióstr Miłosierdzia. Przy wejściu do prezbiterium usytuowane są dwa dodatkowe ołtarze, które zostały ufundowane przez młodzież szkolną; dedykowane są one św. Stanisławowi Kostce oraz św. Teresie.

W nawach bocznych przedstawia się wspaniała różnorodność. Ołtarz w lewej nawie, dedykowany Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, został ufundowany przez niemieckojęzycznych rzemieślników z Pabianic. W prawej nawie znajduje się ołtarz św. Józefa, uzupełniony figurami patronów rzemieślników. Wzdłuż ścian kościoła umieszczono 14 płaskorzeźb ukazujących stacje drogi krzyżowej, a także 6 konfesjonałów oraz ambonę, wszystkie w spójnym, neogotyckim stylu. Kolorowe witraże, które zdobią wnętrze, zostały wykonane przez renomowaną firmę Schlein z Saksonii.

Organy w kościele to kolejny wyjątkowy element tego miejsca. Budowę instrumentu rozpoczęła w 1937 roku firma „St. Krukowski i syn” z Piotrkowa Trybunalskiego, jednak prace zostały przerwane z powodu II wojny światowej. Po wojnie wznowiono działania, a w efekcie powstały jednomanuałowe organy (bez pedału). Dopiero w latach 70. XX wieku firma Szczerbaniak przeprowadziła rekonstrukcję fonii oraz wykonanie nowych głosów. Dziś organy te wyróżniają się trójmanuałową konstrukcją oraz trakturą i rejestraturą pneumatyczną, co czyni je doskonałym instrumentem liturgicznym, który zachował swoje bogate brzmienie bez wprowadzania kolejnych zmian od tamtego czasu.

Rys historyczny kościoła

Historia Kościoła Najświętszej Maryi Panny Różańcowej w Pabianicach sięga końca XIX wieku, kiedy to podjęto decyzję o budowie nowej świątyni na gruncie przy ul. Zamkowej.

• w 1897 roku rozpoczęto przygotowania do budowy kościoła,
• w 1898 roku powołano Komitet Budowy Kościoła,
• w drugiej połowie 1898 roku rozpoczęto prace budowlane,
• 24 maja 1900 roku poświęcono fundamenty, a kamień węgielny wmurował ks. prałat Edward Szulc, ówczesny proboszcz parafii św. Mateusza,
• 20 grudnia 1900 roku odprawiona została pierwsza msza św., mimo że prace budowlane trwały,
• 20 grudnia 1903 roku odbyło się poświęcenie budowli przez ks. Jana Śliwińskiego, prałata kapituły włocławskiej,
• w 1904 roku zakończono wznoszenie wież kościoła,
• 1 stycznia 1906 roku erygowano parafię Najświętszej Marii Panny Różańcowej,
• w 1910 roku na wieżach zainstalowano trzy dzwony, które niestety zostały zrabowane przez Niemców w 1916 roku,
• w 1911 roku powstał ołtarz główny, który został ufundowany przez Bractwo Różańcowe,
• w 1919 roku księża ze Zgromadzenia Misjonarzy św. Wincentego a Paulo objęli posługę w kościele,
• w 1920 roku odsłonięto stacje Drogi Krzyżowej, które fundowała rodzina Renszów,
• 1922 roku miała miejsce konsekracja świątyni przez biskupa włocławskiego Stanisława Zdzitowieckiego,
• w 1925 roku zamontowano nowe dzwony produkcji szwajcarskiej, również zrabowane przez Niemców, tym razem w 1942 roku,
• w 1927 roku przeprowadzono elektryfikację kościoła,
• w 1928 roku zrealizowano budowę ołtarzy bocznych, stalli, ambony oraz ławek,
• w 1934 roku zainstalowano organy piszczałkowe firmy „Krukowski” z Piotrkowa Trybunalskiego,
• w 1937 roku ukończono budowę plebanii,
• w latach 1945-1948 kościół przeszedł remont po wojennych zniszczeniach,
• w 1959 roku zainstalowano ogrzewanie w świątyni,
• w 1966 roku zainstalowano na wschodniej wieży trzy nowe dzwony: „Maryja”, „św. Józef” oraz „św. Wincenty a Paulo”,
• w 1975 roku wykonano nową polichromię w kościele,
• w 1978 roku zamontowano nowe dębowe drzwi, pokryte blachą miedzianą,
• w 1982 roku przebudowano prezbiterium, wstawiając marmurowy ołtarz posoborowy z ambonką,
• w latach 2001–2003 pokryto dach kościoła oraz wieże blachą miedzianą.

---

Oceń: Kościół Najświętszej Maryi Panny Różańcowej w Pabianicach

---