Kościół św. Maksymiliana Marii Kolbego w Pabianicach

Budowla, utrzymana w stylu modernistycznym, charakteryzuje się dwupoziomowym układem centralnym i została zaprojektowana na planie kwadratu, z głównym wejściem i prezbiterium usytuowanymi na przekątnej. Jej konstrukcja, stworzona w tradycyjny sposób, łączy elementy szkieletowe oraz murowe z żelbetem. W projektowaniu budowli uczestniczyli architekci Andrzej Pietkiewicz oraz Mirosław Rybak, natomiast za projekt konstrukcji odpowiadają mgr inż. Wacław Sawicki oraz inż. Janusz Frey. Wnętrze kościoła wzbogacił artysta plastyk Stanisław Janiszewski, odpowiadający za jego estetykę.

Kościół został poświęcony przez arcybiskupa Władysława Ziółka w dniu 2 maja 1993 roku, a jego konsekracja miała miejsce 25 września 1994 roku przez prymasa kardynała Józefa Glempa, zbieżnie z setną rocznicą urodzin świętego Maksymiliana. W wyniku dekretu metropolity Łódzkiego Władysława Ziółka, z dnia 30 grudnia 2001 roku, świątynia została ogłoszona Sanktuarium.

Wyposażenie kościoła stanowi m.in.: ołtarz z włoskiego marmuru carrara, ozdobiony srebrzonymi elementami z brązu, które symbolizują więź między ofiarą Chrystusa a męczeństwem św. Maksymiliana. Wnętrze zdobią również: ambona, sedilia i chrzcielnica, wszystkie wykonane z marmuru i zawierające liturgiczne symbole. Szczególną uwagę przyciąga tabernakulum w formie słońca, które zostało poświęcone przez Ojca Świętego podczas pielgrzymki do Łodzi w 1987 roku.

W kościele znajdują się także dzwony, które zostały ufundowane na upamiętnienie II Diecezjalnego Kongresu Eucharystycznego w 1988 roku, ważące 1000 kg, 650 kg oraz 370 kg, a ich dźwięk słychać w tonacji F-dur. Konsekracji dzwonów dokonał biskup Adama Lepę w dniu 29 maja 1988 roku.

Warto zwrócić uwagę na dodatkowe elementy wyposażenia, takie jak: organy elektroniczne, obraz św. Maksymiliana, którego pochodzenie sięga beatyfikacji o. Maksymiliana oraz nowe dębowe ławy, zainstalowane w latach 2009-2010. W 2006 roku ufundowano Drogę Krzyżową malowaną, a w 2010 roku marmurowy ołtarz boczny z figurą Matki Boskiej Fatimskiej, jako wotum wdzięczności w pierwszą rocznicę peregrynacji Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej.