UWAGA! Dołącz do nowej grupy Pabianice - Ogłoszenia | Sprzedam | Kupię | Zamienię | Praca

Bolesław Kistelski


Bolesław Romuald Kistelski, który przyszedł na świat 26 września 1900 roku w Pabianicach, to postać powiązana z tragicznymi wydarzeniami okresu II wojny światowej. Jako porucznik piechoty Wojska Polskiego, brał aktywny udział w obronie kraju. Jego odwaga i determinacja zostały docenione poprzez nadanie mu Krzyża Walecznych, odznaczenia przyznawanego za męstwo w walce.

Niestety, Bolesław Kistelski stał się również jedną z wielu ofiar zbrodni katyńskiej, która wiosną 1940 roku doprowadziła do zgładzenia tysięcy polskich oficerów. Jego tragiczne losy przypominają o ciemnych kartach historii, które nie powinny zostać zapomniane.

Życiorys

Bolesław Kistelski przyszedł na świat w rodzinie Bolesława oraz Zofii z Radwańskich. W roku 1919 ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Warszawie, co zaowocowało mianowaniem go na podporucznika. Już w czerwcu 1920 roku nastąpiło przeniesienie go z batalionu zapasowego 39 pułku piechoty do Obozu Szkoły Sanitarnej w Dęblinie, a wkrótce potem do batalionu zapasowego 23 pułku piechoty.

W okresie międzywojennym Kistelski utrzymywał się w służbie wojskowej. W 1923 roku stał się oficerem rezerwy w stopniu porucznika, pozostając jednocześnie w czynnej służbie w 23 pp. W kolejnym roku został przeniesiony do 42 pułku piechoty i rozpoczął uczestnictwo w kursie przeciwgazowym organizowanym przez Szkołę Broni Chemicznej. Od 1 stycznia 1928 roku, na mocy przekształcenia, stał się on oficerem zawodowym w randze porucznika (z starszeństwem od 1 stycznia 1921 roku, zajmując 78. lokatę w korpusie oficerów piechoty), działając w ramach 42 pułku piechoty. W późniejszych latach został przeniesiony do rezerwy, a w 1936 roku znalazł się w kadrze OK II.

W 1934 roku podlegał pod Podkomendę Wojskową w Wilnie, a następnie przeszedł do Podkomendy Święciany w 1939 roku. Kistelski był również autorem licznych artykułów w prasie wojskowej, takich jak „Kalkulacja użycia środków dymnych w okresie roku budżetowego” oraz „Nauka użycia granatów dymnych w okresie szkoły szeregowca i drużyny”. Publikował także w „Kurierze Wileńskim”.

Od 19 września do 27 października 1939 roku Kistelski został aresztowany przez NKWD na terenie Wileńszczyzny. Po zajęciu tego regionu przez Litwę, Ministerstwo Spraw Zagranicznych Litwy w 1940 roku wystosowało prośby o uwolnienie 349 aresztowanych osób. W dokumentach sporządzonych przez MSZ Litwy 24 listopada 1939 roku można znaleźć nazwisko Bolesława Kistelskiego na liście aresztowanych, znajdującym się pod pozycją 102. Niestety, wysiłki rządu litewskiego nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Na kwiecień 1940 roku Kistelski figurował jako jeniec w obozie kozielsko.

W dniach między 3 a 5 kwietnia 1940 roku został przekazany do dyspozycji naczelnika obwodu smoleńskiego NKWD, a jego nazwisko znalazło się na liście wywózkowej poz. 10 z dnia 1 kwietnia 1940 roku. Wkrótce potem Kistelski został zamordowany przez NKWD w lesie katyńskim, przy czym prawdopodobny czas zbrodni przypadał na okres między 4 a 7 kwietnia 1940 roku.

Na dzień 21 kwietnia 1941 roku jego akta znajdowały się w 1 Specjalnym Wydziale NKWD ZSRR (UPW). Został zidentyfikowany w czasie ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943 roku; dokumentacja ekshumacji zawiera wpis z dnia 15 kwietnia 1943 roku. Przy szczątkach Kistelskiego odnaleziono również kartę pocztową. Jego nazwisko znajduje się na liście AM-169-153 oraz na dokumentach Komisji Technicznej PCK, oznaczonych nr GARF-6-0153.

W rejestrze AM i PCK, jak również w materiałach sowieckich, podano informację, że był w stopniu podporucznika. Nazwisko Kistelskiego figuruje na liście ofiar, zarówno w Gońcu Krakowskim nr 94, jak i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 94, opublikowanej w 1943 roku. Krewni Bolesława Kistelskiego przez cały rok 1950 poszukiwali informacji na jego temat za pośrednictwem Biura Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie. W Archiwum Robla, w pakiecie 0153, znajduje się spis dokumentów odnalezionych przy szczątkach Kistelskiego, a także informacja o miejscu zamieszkania jego żony – Podbrodzie w powiecie święciańskim.

Życie prywatne

Bolesław Kistelski był żonaty z Antoniną z Goeldnerów. Para doczekała się syna, który nosił imię Bolesław, urodzonego w 1924 roku i zmarłego w 1943 roku.

W rodzinie Kistelskich znajdował się także brat Bolesława, Leszek.

Upamiętnienie

Minister obrony narodowej Aleksander Szczygło, decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 roku, przyznał mu pośmiertnie stopień kapitana. To wyróżnienie zostało ogłoszone 9 listopada 2007 roku w Warszawie, podczas uroczystości dedykowanej pamięci ofiar, zatytułowanej „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Na uwagę zasługuje również Krzyż Kampanii Wrześniowej, który stanowi zbiorowe odznaczenie pamiątkowe, przyznawane pośmiertnie wszystkim ofiarom zbrodni katyńskiej. Ten ceremoniał ma miejsce od 1 stycznia 1986 roku.

Ordery i odznaczenia

Bolesław Kistelski, jako osoba odznaczona za swoje działania, posiada szereg wyróżnień, które świadczą o jego wkładzie w historię. Wśród jego odznaczeń znajdują się:

  • Krzyż Walecznych – KW 49/K-1526,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Przypisy

  1. Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty, „Przegląd Piechoty” (R. 1, Z. 9), październik 1928, s. 137.
  2. „Dziennik Personalny” (R. 9, Nr 8), Warszawa: MSWojsk., 21.03.1928 r., s. 75.
  3. „Dziennik Personalny” (R. 6, Nr 71), Warszawa: MSWojsk, 08.07.1925 r., s. 366.
  4. Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1923, s. 192.
  5. „Dziennik Personalny” (R. 1, Nr 34), Warszawa: MSWojsk., 08.09.1920 r., s. 845.
  6. „Dziennik Personalny” (R. 1, Nr 22), Warszawa: MSWojsk., 16.06.1920 r., s. 480.
  7. Bolesław Kistelski, Kalkulacja użycia środków dymnych w okresie roku budżetowego, „Przegląd Piechoty” (R. 1, Z. 5), czerwiec 1928, s. 101.
  8. Bolesław Kistelski, Nauka użycia granatów dymnych w okresie szkoły szeregowca i drużyny, „Przegląd Piechoty” (R.1, Z.4), maj 1928, s. 27.
  9. „Kurier Wileński” (R.12, Nr 19), 20.01.1935 r., s. 9.
  10. Jędrzej Tucholski, Straty wśród polskich oficerów i policjantów w świetle materiałów Litewskiego Centralnego Archiwum Państwowego, „Zeszyty Katyńskie”, 5, Warszawa: Niezależny Komitet Historyczny Badania Zbrodni Katyńskiej, 1996, s. 152, 158.
  11. Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 610.
  12. Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 169.
  13. Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 26.01.2018 r.]
  14. Marek Minakowski, Bolesław Kistelski [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 26.01.2018 r.]
  15. Marek Minakowski, Andrzej Stanisław Kistelski [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 26.01.2018 r.]
  16. УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 381.
  17. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 05.10.2007 r. w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie.

Oceń: Bolesław Kistelski

Średnia ocena:4.63 Liczba ocen:14