Feliks Pociejewski

Po zakończeniu edukacji w 1935 roku, kiedy to ukończył szkołę powszechną, rozpoczął pracę w zakładach metalowych. W 1937 roku, równocześnie uczęszczał do wieczorowej szkoły zawodowej, co świadczy o jego chęci dalszego rozwoju zawodowego.

Okres II wojny światowej był dla Pociejewskiego pełen trudności. W obliczu hitlerowskiej okupacji został wysłany na roboty przymusowe do Niemiec w latach 1940 i 1943. W trakcie swojego drugiego pobytu w Niemczech podjął ryzykowną decyzję i uciekł, docierając do Włoch, gdzie znalazł zatrudnienie przy pracach ziemnych.

Po wojnie, Feliks wrócił do Polski w 1944 roku, a do Pabianic dotarł w styczniu 1945 roku, kiedy miasto zostało wyzwolone. Już wkrótce po powrocie, począł pracować jako ślusarz w Zakładach Przemysłu Bawełnianego "Pamotex". Z czasem awansował na mistrza brygad remontowych, a jego kariera zawodowa związana była z tym zakładem aż do momentu jego przedwczesnej śmierci.

Feliks wstąpił do PTTK w 1958 roku, gdzie zyskał uprawnienia przewodnika turystycznego oraz przodownika w dziedzinie turystyki pieszej i górskiej. Jego zaangażowanie w organizację wycieczek i imprez turystycznych w miejscu pracy było niezrównane, a współpraca z Oddziałem PTTK w Pabianicach przyczyniła się do licznych rajdów i wydarzeń turystycznych.

W 1962 roku Pociejewski założył Koło PTTK w ZPB "Pamotex", którym kierował aż do swojej śmierci. Jego aktywność w PTTK nie ograniczała się jedynie do bycia przewodniczącym; od 1964 roku był także członkiem Zarządu Oddziału PTTK w Pabianicach, pełniąc rolę sekretarza, a od 1966 roku wiceprezesa.

W ciągu swojego życia Feliks Pociejewski został wielokrotnie odznaczany zarówno przez instytucje resortowe, związki zawodowe, jak i PTTK. Jego nagłe odejście w 1972 roku pozostawiło pustkę w życiu wielu ludzi oraz w społeczności lokalnej. Spoczywa na starym cmentarzu w Pabianicach, gdzie jego pamięć nadal jest pielęgnowana przez osoby, które miały przyjemność go znać i współpracować z nim.