Ludwik Schweikert

Był synem Fryderyka Wilhelma Schweikerta i Amalii z Hampelów. Zawarł związek małżeński z Tonią Kreske (1867–1928), córką Adolfa i Manii Kruschów. Para doczekała się trzech synów: Georga (ur. 1891), Ludwika (ur. 1896) oraz Kurta (ur. 1898).

Schweikert rozpoczął swoją drogę edukacyjną w Wyższej Szkole Rzemieślniczej w Łodzi, a po jej ukończeniu podjął studia na Politechnice w Zurychu, gdzie głęboko interesował się chemią. Po zakończonych praktykach za granicą, w 1889 roku nabył fabrykę suchej destylacji drewna liściastego w Kamińsku, którą przeniósł do Pabianic. W ten sposób założył przedsiębiorstwo we współpracy z Robertem Resigerem, które nosiło nazwę Fabryka Farb Anilinowych i Produktów Chemicznych Schweikert i Resiger.

W 1896 roku spółka przeszła poważną reorganizację, w trakcie której Resigera zastąpił Emanuel Fröhlich. Kolejny ważnym krokiem w karierze Schweikerta było założenie spółki o nazwie „Pabianickie Towarzystwo Akcyjne Przemysłu Chemicznego” w 1899 roku, gdzie objął stanowisko dyrektora. W 1905 roku jego fabryka zatrudniała aż 175 pracowników, a kapitał zakładowy wynosił 750 000 rubli.

Oprócz działalności produkcyjnej, w 1906 roku współorganizował Niemiecką Partię Liberalno-Konstytucyjną w Łodzi, gdzie jako aktywny działacz dążył do wprowadzenia nauczania języka niemieckiego w szkołach dla mniejszości niemieckiej. W 1908 roku przyczynił się do powstania w Łodzi Niemieckiego Gimnazjum Reformowanego, gdzie objął funkcję wiceprezydenta kuratorium. W latach 1911–1912 pełnił rolę prezesa oraz komendanta Straży Ogniowej w Pabianicach, a także był członkiem Pabianickiego Towarzystwa Śpiewaczego i Rady pabianickiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu. Od 1914 roku pełnił urząd ławnika miejskiego w Pabianicach.

Ludwik Schweikert zmarł na atak serca w 1916 roku w Moskwie. Został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Pabianicach. Warto zaznaczyć, że to samo imię i nazwisko nosił również inżynier, który był prezesem zarządu i dyrektorem zarządzającym łódzkiej spółki akcyjnej "Emil Eisert i Schweikert", rozpoznawalnej w ramach przemysłu pasmanteryjnego.