Jan Berner był wybitną postacią w polskiej medycynie oraz edukacji. Urodził się 2 marca 1932 roku w Pabianicach, mieście, które odegrało ważną rolę w jego życiu. Po wielu latach poświęconych pracy zawodowej, zmarł 31 marca 2020 roku również w Pabianicach, pozostawiając po sobie znaczące osiągnięcia.
Jako chirurg, nauczyciel akademicki oraz samorządowiec, Jan Berner był zaangażowany w rozwój medycyny w Polsce. Posiadał tytuł profesora nauk medycznych, co świadczy o jego dużym wkładzie w dziedzinę oraz zdobytym doświadczeniu w zawodzie. W latach 2002–2006 sprawował funkcję prezydenta Pabianic, gdzie jego działania miały istotny wpływ na rozwój lokalnej społeczności.
Życiorys
Młodość
Jan Berner był synem Stefana Bernera i Aleksandry z domu Dawidziak. Jego młodzieńcze lata przypadły na trudny okres II wojny światowej, co z pewnością wpłynęło na jego późniejsze życie i wybory. W tym wyjątkowym czasie edukował się pod osłoną tajnego nauczania, co świadczy o jego determinacji i chęci zdobywania wiedzy. Od 1944 roku angażował się w działalność Armii Krajowej, a potem w organizacji Wolność i Niezawisłość, przyjmując przy tym pseudonimy „Zuch” oraz „Huzar”. Po zakończeniu działań wojennych uczęszczał do Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Pabianicach, gdzie w 1950 roku zdał maturę. Równolegle kształcił swoje zdolności muzyczne w szkole muzycznej, szczególnie w zakresie gry na skrzypcach.
Działalność naukowa i zawodowa
W latach 1950–1955 Jan Berner podjął studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Łodzi, gdzie uzyskał dyplom lekarza. Po zakończeniu stażu podyplomowego rozpoczął pracę w Szpitalu Miejskim w Pabianicach, a następnie w miejskiej poradni chirurgicznej oraz stacji pogotowia ratunkowego. Zajmował się różnorodnymi dziedzinami medycyny, w tym medycyną przemysłową oraz sportową. W 1960 roku uzyskał specjalizację I stopnia w dziedzinie chirurgii. Dzięki stypendium ministra zdrowia przeniósł się do III Kliniki Chirurgicznej Akademii Medycznej w Łodzi, gdzie obronił pracę doktorską w 1965 roku i uzyskał II stopień specjalizacji z chirurgii w 1966 roku. 12 czerwca 1973 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk medycznych, a w 1978 roku został kierownikiem Kliniki Chirurgii Onkologicznej AM w Łodzi. W 1984 roku zdobył tytuł profesora nadzwyczajnego. Pełnił funkcje dziekana Wydziału Lekarskiego i rektora AM w Łodzi. Po pracy w Libii jako dyrektor polskiego zespołu medycznego, powrócił do pracy akademickiej. Jan Berner był pionierem w operacjach oszczędzających w leczeniu nowotworów piersi oraz w badaniach nad czerniakiem. Jego dorobek to ponad 200 prac naukowych oraz liczne doktoraty, które był promotorem.
Był także wiceprezesem zarządu Łódzkiego Towarzystwa Naukowego i członkiem wielu organizacji medycznych, w tym Polskiego Towarzystwa Chirurgów i European Organisation for Research and Treatment of Cancer.
Kariera sportowa
Jan Berner miał również zacięcie sportowe, uprawiając motocross na profesjonalnym poziomie. Był zarejestrowanym członkiem Polskiego Związku Motorowego oraz klubów PTC Pabianice i MRKS Włókniarz, gdzie wielokrotnie zdobywał mistrzostwo okręgu łódzkiego. Uczestniczył w międzynarodowych rajdach, zdobywając około 50 medali. Jego pasja do sportu obejmowała również lotnictwo, w którym był aktywnym członkiem Aeroklubu Łódzkiego od 1953 roku, kończąc kurs szybowcowy I i II stopnia.
Działalność społeczna i polityczna
Jan Berner angażował się także w życie społeczne, uzyskując członkostwo w wielu organizacjach, takich jak Światowy Związek Żołnierzy AK, ZHP, PZMot oraz PCK. W 2002 roku z ramienia lokalnego komitetu prawicy został wybrany na prezydenta miasta Pabianic, jednak cztery lata później nie ubiegał się o reelekcję. Próbował również dostać się do sejmiku łódzkiego z listy Prawa i Sprawiedliwości, lecz bezskutecznie.
Odznaczenia i wyróżnienia
Jan Berner został odznaczony licznymi wyróżnieniami, które potwierdzają jego zasługi i wkład w życie społeczne oraz zawodowe. W 1971 roku uhonorowano go Srebrnym Krzyżem Zasługi, który jest jednym z ważniejszych odznaczeń państwowych w Polsce. Następnie, w 1986 oraz 1998 roku, otrzymał odpowiednio Krzyż Kawalerski oraz Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.
Ważnym momentem w jego karierze było również przyznanie mu medalu Pro Ecclesia et Pontifice w 1996 roku, co odzwierciedla jego wkład w życie Kościoła. W 1997 roku Berner uświetnił swoje osiągnięcia, zdobywając tytuł doktora honoris causa na Université Claude-Bernard-Lyon-I. Dwa lata później, w 2002 roku, został wyróżniony tytułem honorowego obywatela Pabianic, co jest znacznym zaszczytem dla lokalnej społeczności.
Wielokrotnie był doceniany przez środowiska kombatanckie, a także nagradzany honorowymi odznakami Polskiego Czerwonego Krzyża oraz Polskiego Związku Motorowego, co świadczy o jego zaangażowaniu w działalność społeczną i charytatywną.
Przypisy
- Nie żyje profesor Jan Berner – były prezydent Pabianic. epainfo.pl, 31.03.2020 r. [dostęp 31.03.2020 r.]
- Rektorzy Akademii Medycznej. umed.lodz.pl. [dostęp 26.10.2011 r.]
- Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 13.12.2010 r.]
- Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 13.12.2010 r.]
- M.P. z 1998 r. nr 20, poz. 303
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Jerzy Kasperski | Leonard Lorentowicz | Włodzimierz Kuroczyński | Janusz Alwasiak | Jerzy Leowski | Alicja KurnatowskaOceń: Jan Berner