Jerzy Kasperski

---

Życiorys

Młodość

Jerzy Kasperski dorastał jako jedno z dwojga dzieci Juliana Kasperskiego, magistra farmacji, oraz Jadwigi z Bromirskich. W jego edukacji kluczowymi momentami były ukończenie Szkoły Podstawowej nr 3 oraz Gimnazjum im. Jędrzeja Śniadeckiego, które obecnie funkcjonuje jako I Liceum Ogólnokształcące im. Jędrzeja Śniadeckiego w Pabianicach. Następnie, w 1938 roku, rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Po otrzymaniu diplomu lekarskiego wszedł w służbę wojskową, gdzie m.in. pełnił obowiązki w Szkole Podchorążych Sanitarnych oraz w Instytucie Chirurgii Urazowej w Warszawie.

Okres II wojny światowej

Po wybuchu II wojny światowej, 1 września 1939 roku, Jerzy Kasperski został oddelegowany do Sieradza, gdzie zorganizował punkt sanitarny dla PCK. Będąc uczestnikiem kampanii wrześniowej, walczył w Armii „Łódź”. W trakcie ewakuacji na Lwów, w okolicach Rawy Ruskiej, dostał się do niewoli, jednak udało mu się uciec. Po powrocie do Pabianic, podjął pracę w lokalnym szpitalu.

W 1942 roku, w Radomsku, złożył przysięgę w Armii Krajowej, przyjmując pseudonim „Tulipan”. Brał aktywny udział w różnych bitwach partyzanckich, w tym w największej, trwającej pięć dni bitwie w lasach między Włoszczową a Jędrzejowem. Jego odwaga zaowocowała brawurową akcją z 7 sierpnia 1943 roku, kiedy to uwolnił 41 żołnierzy AK z więzienia w Radomsku, co zostało szeroko opisane w europejskiej prasie oraz przez brytyjską BBC. Od lipca 1944 roku pełnił stałą funkcję lekarza I batalionu 74 pułku piechoty AK, aż do rozwiązania Armii Krajowej. Po wojnie, w styczniu 1945 roku, wrócił do pracy w miejskim szpitalu w Pabianicach, równocześnie sprawując funkcję pełnomocnika PCK, gdzie stworzył punkt sanitarno-odżywczy dla osób wracających z frontu oraz obozów koncentracyjnych.

Okres powojenny

W latach 1946–1947 Jerzy Kasperski pracował w chirurgicznych oddziałach szpitali w Łodzi, Lublinie oraz Tarnowie, awansując do stopnia kapitana. W okresie 1948-1952 był asystentem w I Klinice Chirurgicznej Akademii Medycznej w Łodzi, gdzie uzyskał tytuł doktora nauk medycznych oraz specjalizację w chirurgii ogólnej II stopnia. W latach 1959–1973 piastował funkcję ordynatora oddziału chirurgicznego w Szpitalu Miejskim w Pabianicach. W 1963 roku przeszedł do rezerwy w stopniu majora, a kolejnym awansem było uzyskanie stopnia pułkownika sił zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w lutym 2009 roku.

Jerzy Kasperski, oprócz swojej pracy zawodowej, czynnie działał w życiu społecznym. Od 1959 do 1971 roku był radnym Miejskiej Rady Narodowej, zachowując niezależność i brak przynależności partyjnej. Jego zaangażowanie w infrastrukturę zdrowotną regionu obejmowało wieloletnie starania o budowę nowego szpitala w Pabianicach, a także tytuł Członka Honorowego Towarzystwa Przyjaciół Pabianic.

Odznaczenia i wyróżnienia

Jerzy Kasperski, znany z licznych osiągnięć, zyskał liczne odznaczenia i wyróżnienia za swoje wybitne zasługi dla społeczeństwa i kraju. Jego wkład w obronę i walkę o niepodległość został doceniony poprzez przyznanie mu wielu znaczących odznaczeń:

• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami,
• Krzyż Walecznych,
• Krzyż Partyzancki,
• Krzyż Armii Krajowej,
• Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”,
• Złoty Krzyż Zasługi (1959 r.),
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1979 r.),
• Weteranom Walk o Wolność i Niepodległość (2001 r.),
• Odznaka Honorowa PCK IV stopnia (2001 r.),
• tytuł Honorowego Obywatela Miasta Pabianice (17 września 2003).

---

Oceń: Jerzy Kasperski

---