Marek Chwalewski

---

Życiorys

W 1960 roku Marek Chwalewski ukończył Technikum Energetyczne, które mieściło się w Łodzi. Jego kariera zawodowa rozpoczęła się w Przedsiębiorstwie Robót Elektrycznych Elektromontaż, gdzie pracował od 1956 aż do 1966 roku. Po tym etapie w jego życiu zawodowym, do 1968 roku był zatrudniony w Pabianickiej Fabryce Żarówek Polam. Kolejnym przystankiem były Łęczyckie Zakłady Mechaniczne w Piątku, a w latach 1969-1973 pracował w Miejskim Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej. Od 1980 do 1996 roku związany był z Pabianickimi Zakładami Przemysłu Bawełnianego Pamotex.

W swoich działalnościach społecznych Chwalewski brał czynny udział w protestach, które miały miejsce w marcu 1968 i grudniu 1970 roku. W latach 70. XX wieku zaangażował się w działalność opozycyjną i stał się członkiem Komitetu Obrony Robotników, Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela oraz Ruchu Wolnych Demokratów. Był również współpracownikiem Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża, gdzie kolportował podziemne wydawnictwa, takie jak „Robotnik”, „Opinia” i „Ruch Związkowy”. Od 1980 do 1981 roku redagował pismo „Solidarni z Gdańskiem”, a w 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność”. Pełnił funkcję przewodniczącego w Pabianicach oraz był członkiem Zarządu Regionu Łódzkiego. W sierpniu 1981 roku miał zaszczyt organizować w Pabianicach tak zwany „marsz głodowy”.

Niestety, jego zaangażowanie w ruchy opozycyjne nie pozostało bez echa. Chwalewski wielokrotnie doświadczał represji, był aresztowany oraz skazywany za swoją działalność i wielokrotnie więziony. W 1974 roku aresztowano go za rzekome szkalowanie ustroju i przesyłanie negatywnych informacji do Radia Wolna Europa. W wyniku tych represji został umieszczony przymusowo w szpitalu psychiatrycznym, mimo że uznano go za osobę zdrową psychicznie. Z kolei od grudnia 1981 roku do grudnia 1982 roku był internowany, a po tym okresie kontynuował swoją działalność w podziemnej opozycji. Z NSZZ „Solidarność” wystąpił w 1988 roku, a później współpracował z Solidarnością Walczącą oraz Solidarnością 80. Po 1989 roku zajął się wydawaniem gazety lokalnej „Co wy na to?”. W 2000 roku przeszedł na emeryturę.

W latach 1990-1991 miał swoją przynależność do Partii Wolności, z której listy starał się o mandat poselski w wyborach parlamentarnych w 1991 roku, zdobywając 602 głosy. Następnie, w 1995 roku, wstąpił do Ruchu Odbudowy Polski. W latach 1994-1999 pełnił funkcję radnego i wiceprzewodniczącego rady miasta Pabianice. W latach 1998-1999 współpracował z Akcją Wyborczą Solidarność, a w latach 2001-2002 był członkiem Samoobrony RP, a także przewodniczącym struktury tego ugrupowania w Pabianicach. Od 2004 do 2007 roku działał w stowarzyszeniu „Działacze Solidarności Stanu Wojennego”. W wyborach parlamentarnych w 2007 roku znajdował się na liście kandydatów Prawa i Sprawiedliwości do Sejmu, jednak ostatecznie zrezygnował z kandydowania przed głosowaniem. W marcu 2008 roku przystąpił do Ligi Polskich Rodzin. Należał do komitetu poparcia dla kandydatury Jarosława Kaczyńskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010 roku.

Odznaczenia

W 2002 roku Marek Chwalewski otrzymał medal „O Niepodległość Polski i Prawa Człowieka 13 XII 1981 – 4 VI 1989”. Następnie, w 2009 roku, za jego znaczące osiągnięcia w zakresie wspierania przekształceń demokratycznych w Polsce, a także za wartościową pracę zawodową i społeczną na rzecz kraju, został uhonorowany przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

W 2016 roku, prezydent Andrzej Duda przyznał mu Krzyż Wolności i Solidarności, co potwierdza znaczenie jego wkładu w historyczne przemiany Polski.

---

Oceń: Marek Chwalewski

---