Wojciech Bernard Mencel, znany również pod pseudonimem „Paweł Janowicz”, urodził się 21 maja 1923 roku w Pabianicach.
Był on nie tylko polskim poetą, ale także kapralem podchorążym oraz jednym z wielu bohaterów, którzy wzięli udział w heroicznych zmaganiach Powstania Warszawskiego.
Jego życie zakończyło się 13 września 1944 roku w Warszawie, kiedy to wciąż trwała walka o wolność i niezależność ojczyzny.
Życiorys
Wojciech Mencel, od 1937 roku zamieszkujący Warszawę, miał niezwykle bogate życie. W 1941 roku ukończył maturę w Liceum im. Stefana Batorego. W czasie okupacji hitlerowskiej podjął studia na nielegalnych kompletach filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim, co świadczy o jego determinacji i walce o edukację w trudnych czasach.
W okresie II wojny światowej aktywnie uczestniczył w działalności konspiracyjnej, będąc częścią redakcji pewnego tajnego miesięcznika literackiego – „Sztuka i Naród”. Dodatkowo, był członkiem redakcji pisma „Droga”. Jego pasją były też sportowe zmagania; w tym czasie wstąpił do drużyny piłkarskiej klubu „Błysk”.
W trakcie powstania warszawskiego walczył jako żołnierz Armii Krajowej, gdzie pełnił funkcję dowódcy patrolu megafonów w Biurze Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej. Niestety, jego życie zostało przerwane w 44. dniu walk – 13 września, w rejonie ulicy Marszałkowskiej.
Swoje uznanie dla Wojciecha Menclo wyraził poeta Mieczysław Ubysz, ps. „Wik”, który dedykował mu swój utwór „Sąd Boży”. Wiersze Mencela przetrwały dzięki Maciejowi Józefowi Kononowiczowi, który je przechowywał, co pozwoliło zachować jego twórczość dla przyszłych pokoleń.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Bolesław Götze | Bohdan Bejze | Józef Keller | Jerzy Szyran | Lucjan JaroszkaOceń: Wojciech Mencel