Bohdan Bejze, ur. 28 lutego 1929 roku w Pabianicach, a zmarły 19 marca 2005 roku w Łodzi, to postać zasłużona dla polskiego Kościoła rzymskokatolickiego. Jako duchowny, spełnił ważną rolę w społeczności religijnej oraz edukacyjnej.
W ciągu swojej kariery akademickiej, Bejze osiągnął tytuł profesora doktora habilitowanego w dziedzinie filozofii. Jego wiedza i doświadczenie przyczyniły się do rozwoju wielu młodych umysłów, a także wpłynęły na myślenie filozoficzne w Kościele.
Od 1963 roku pełnił funkcję biskupa pomocniczego diecezji łódzkiej, co utwierdziło jego pozycję w hierarchii Kościoła. Jego długoletnia służba w tej roli trwała aż do 2005 roku, kiedy to przeszedł na wieczny odpoczynek.
Życiorys
Bohdan Bejze uczęszczał do Męskiego Gimnazjum im. Jędrzeja Śniadeckiego w Pabianicach, gdzie kształtował swoje pierwsze zainteresowania edukacyjne. Po zdaniu egzaminu maturalnego w 1948 roku, rozpoczął naukę w Wyższym Seminarium Duchownym w Łodzi. Dnia 14 czerwca 1953 roku, dzięki błogosławieństwu biskupa diecezjalnego łódzkiego Michała Klepacza, otrzymał święcenia kapłańskie.
Bejze kontynuował swoją edukację, a w 1959 roku uzyskał tytuł doktora filozofii po ukończeniu studiów na Wydziale Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1972 roku habilitował się, a następnie w 1987 roku został profesorem nadzwyczajnym. W 1993 roku zdobył tytuł profesora zwyczajnego, co świadczy o jego znaczącym wkładzie w naukę.
W 1963 roku, tuż przed śmiercią papieża Jana XXIII, otrzymał nominację na biskupa pomocniczego diecezji łódzkiej z tytularną stolicą Idassa. Jego nominacja została zatwierdzona przez kolejnego papieża, Pawła VI. Sakry biskupiej udzielił mu, 1 września 1963 roku w katedrze łódzkiej, kardynał Stefan Wyszyński, który pełnił tę funkcję jako prymas Polski.
W pełnionej przez siebie misji w diecezji łódzkiej, Bejze pełnił rolę wikariusza generalnego. Poza tym, aktywnie uczestniczył w pracy naukowej, będąc przewodniczącym Wydziału Nauki i Kultury Chrześcijańskiej, a także sprawując funkcję prałata archidiakona oraz dziekana Archikatedralnej Kapituły Łódzkiej.
Bohdan Bejze miał również wpływ na rozwój Kościoła w Polsce jako przewodniczący Komisji ds. Kultury oraz Komisji ds. Dialogu z Niewierzącymi w ramach Episkopatu Polski. Był także członkiem Komisji ds. Wydawnictw Katolickich oraz Komisji ds. Nauki Katolickiej. W latach 1964-1965 uczestniczył w III i IV sesji soboru watykańskiego II, co było znaczącym wydarzeniem w historii Kościoła.
Zmarł po długiej i trudnej chorobie 19 marca 2005 roku. Jego ostatnim miejscem spoczynku stał się grobowiec kapituły łódzkiej, który znajduje się na Starym Cmentarzu przy ulicy Ogrodowej w Łodzi.
Działalność naukowa
Od 1958 roku Bohdan Bejze prowadził wykłady w Wyższym Seminarium Duchownym w Łodzi, gdzie zajmował się tematyką filozofii Boga, religioznawstwa oraz współczesnych kierunków filozoficznych. Jego działalność akademicka rozwinęła się w latach 1961–1999, kiedy to nauczał na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, gdzie piastował stanowisko kierownika Katedry Filozofii Boga i Religii. Od 1969 roku był także członkiem Senatu tej uczelni. W 1972 roku uzyskał nominację na docenta w ATK, a od 1976 roku zarządzał Katedrą Filozofii Boga i Religii na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej ATK.
Był członkiem wielu ważnych dla nauki towarzystw, w tym Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Naukowego Towarzystwa Tomistycznego w Warszawie oraz Societa Internazionale Tomaso d’Aquino w Rzymie. Jego badania naukowe koncentrowały się na zagadnieniach związanych z filozoficzną afirmacją istnienia Boga, a także na relacji między wiarą a moralnością.
Bohdan Bejze analizował i podejmował współczesne wyzwania, które zakwestionowały klasyczne dowody na istnienie Boga oraz rozwijał współczesne koncepcje w dziedzinach takich jak filozofia Boga i filozofia religii. Jego zainteresowania obejmowały również metafizykę oraz teodyceę. W tej dziedzinie był uznawany za specjalistę i autorem licznych prac dotyczących historii filozofii oraz problematyki związanej z Bogiem.
Do jego zasług należy zredagowanie serii wydawniczych, takich jak W nurcie zagadnień posoborowych, Chrześcijanie, a także 65 tomów poświęconych filozofii i biografiami chrześcijan, w tym szczególnie zasłużonej postaci, św. Maksymiliana Kolbego. Był współredaktorem wielu prac zbiorowych oraz autorem licznych artykułów, a także dążył do promowania myślenia filozoficznego oraz kultury opartej na chrześcijańskich wartościach w Polsce.
Wyróżnienia
W 2002 roku przyznano Bohdanowi Bejze tytuł honorowego obywatela Pabianic, co stanowi istotne wyróżnienie w jego karierze. Dodatkowo, w 1994 roku, zdobył Nagrodę Naukową im. Włodzimierza Pietrzaka, a trzy lata później, w 1997 roku, otrzymał Nagrodę Naukową I stopnia im. Ireny i Franciszka Skowyrów.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Józef Keller | Jerzy Szyran | Lucjan Jaroszka | Wojciech Mencel | Bolesław GötzeOceń: Bohdan Bejze