Czesław Rutkowski, urodzony 30 grudnia 1941 roku w Pabianicach, był wybitnym działaczem kultury oraz znanym etnografem. Jego pasja do badań nad kulturą i dziedzictwem regionalnym odzwierciedlała się w jego pracy zawodowej oraz społecznej.
W rozwoju lokalnej kultury w znaczący sposób przyczynił się jako dyrektor Muzeum Okręgowego w Sieradzu, gdzie prowadził liczne inicjatywy mające na celu ochronę i promocję lokalnych tradycji. Zmarł 4 czerwca 2004 roku w Łodzi, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskiej kulturze.
Życiorys
Po zakończeniu edukacji w szkole podstawowej w 1955 roku, Czesław Rutkowski kontynuował swoją naukę w Państwowym Liceum Kulturalno-Oświatowym w Łodzi. Ukończył je zdaniem egzaminu maturalnego w 1959 roku. Zanim rozpoczął studia, zdobywał doświadczenie zawodowe, pracując w miejskiej bibliotece. Po ukończeniu liceum, w latach 1960–1966, był studentem Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie skupił się na etnografii. Jego praca magisterska nosiła tytuł „Rodzaje tkactwa w Bełchatowskiem” i była pisana pod kierunkiem Kazimiery Zawistowicz-Adamskiej. W trakcie studiów pełnił rolę instruktora w Wojewódzkim Ośrodku Instrukcyjno-Metodycznym.
Czesław Rutkowski zmarł 4 czerwca 2004 roku w Łodzi, gdzie został pochowany na cmentarzu przy ul. Lodowej.
Życie prywatne
W życiu prywatnym jego ojciec, Jan, prowadził zakład fotograficzny, podczas gdy matka, Marianna z domu Hasak, zajmowała się domem. W 1968 roku Czesław ożenił się z Ewą Dobrowolską, która była urzędniczką. Po czterech latach, w 1972 roku, na świat przyszła ich córka, Agnieszka.
Praca
Po zakończeniu studiów w 1971 roku, Czesław Rutkowski przez kilka lat, aż do 1971, miał przyjemność pracować w Teatrze Wielkim w Łodzi, gdzie pełnił funkcję kierownika sekcji obsługi widzów. Następnie jego ścieżka zawodowa prowadziła go do Miejskiej Biblioteki Publicznej im. L. Waryńskiego, gdzie mógł rozwijać swoje pasje literackie i kulturowe. W okresie od 1971 do 1989 roku pełnił z kolei rolę kierownika działu nadzoru artystyczno-etnograficznego w Regionalnym Biurze Sprzedaży „Cepelia” w Łodzi. W ramach tej pracy, angażował się również jako przewodniczący etnograficznej komisji kwalifikacyjnej oraz zastępca przewodniczącego komisji artystycznej.
Jego działalność zawodowa wiązała się także z firmą „Kowart”, specjalizującą się w kowalstwie artystycznym oraz metaloplastyce. Rutkowski był jej projektantem i pełnomocnikiem od 17 lutego 1987 roku do 31 sierpnia 1991. Po tym okresie przez dwa lata prowadził własną działalność handlową pod nazwą „Rut-Mar”, jednak jego związki z „Kowartem” na stałe zagościły w jego życiu, w którym powrócił do firmy, obejmując stanowisko dyrektora oraz pełnomocnika aż do 1994 roku.
Muzeum Okręgowe w Sieradzu
Na początku lutego 1994 roku, Czesław Rutkowski został mianowany dyrektorem Muzeum Okręgowego w Sieradzu. Jego kadencja obfitowała w dynamiczny rozwój, a szczególnym osiągnięciem było wzbogacenie zbiorów muzeum poprzez pozyskanie wielu nowych eksponatów, które często były darowane bezpłatnie. Również zorganizował on kilkadziesiąt wystaw, które cieszyły się dużym zainteresowaniem społeczności lokalnej przez cały okres jego dyrekcji. Rutkowski nie ograniczał się jedynie do wystaw; aktywnie organizował również różne konkursy artystyczne, biorąc czynny udział w jury.
Wśród zorganizowanych ekspozycji można wymienić takie wydarzenia jak „Synagogi w dawnej Polsce” oraz „Prawosławie w Polsce”, które miały swoje miejsce w różnych miastach naszego kraju, co zapoczątkowało nowy cykl poświęcony wielości wyznań w Polsce. Jego ogromne starania przyczyniły się również do rekonstrukcji obiektów w Sieradzkim Parku Etnograficznym, które zniszczono w 1995 roku. Wśród zrekonstruowanych obiektów znalazła się m.in. drewniana stodoła z początku XX wieku oraz spichlerz „kumora”, datujący się na około 1810 rok. Rutkowski z wielkim sentymentem odnosił się do odrestaurowanej apteki z XIX wieku, która stała się oczkiem w głowie jego kariery muzealnej.
Publikacje (wybrane)
Czesław Rutkowski, znany etnograf, ma za sobą bogaty dorobek publikacji, w tym wiele znaczących prac dotyczących kultury ludowej. Jego publikacje etnograficzne to przykład wyjątkowego podejścia do sztuki i tradycji lokalnych.
- 1998: Rzeźbiona belka stropowa we wsi Rokitnica,
Oprócz publikacji etnograficznych, jego wkład w katalogi wystaw jest równie imponujący. Oto niektóre z nich:
- 1976: Sztuka ludowa woj. łódzkiego,
- 1981: Ludowe meble w Cepelii,
- 1982: Sztuka ludowa Polski centralnej.
Przypisy
- Póki jeszcze ktoś pamięta dawną wieś - Sieradz [online], sieradz.naszemiasto.pl [dostęp 26.05.2019 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Łukasz Barys | Kacper Płusa | Tomasz Sobczak (malarz) | Sławomir Łuczyński | Dora Diamant | Jerzy Busza | Aleksandra Gietner | Krystyna Nawrocka | Olga Hans | Marian Borkowski | Karol Siciński | Adam Aleksander Bielski | Kazimierz Banat | Jerzy Stefan (muzyk) | Janusz Zabiegliński | Marta Śniady | Henryk Debich | Krzysztof Adamek | Marlena Miarczyńska | Jan LorentowiczOceń: Czesław Rutkowski