Dora Diamant

Urodziny w rodzinie drobnego przedsiębiorcy, Herszla Dymanta, nie przeszkodziły jej w dążeniu do wolności osobistej. Po tragicznej śmierci matki nazwanej Frajdą, rodzina Dymantów postanowiła przenieść się do Będzina. W wyniku turbulencji po I wojnie światowej, Dora opuściła rodzinne strony, kierując się do Krakowa, gdzie pobierała nauki w zawodzie przedszkolanki. Jej poszukiwanie niezależności skłoniło ją do wyjazdu do Berlina, gdzie zaangażowała się w życie żydowskiej społeczności. W tym czasie zmieniła swoje nazwisko na „Diamant” i nawiązała legendarne odniesienia do Kafki.

W lipcu 1923 roku Dora poznała Kafkę w Graal-Müritz, gdzie przebywał w poszukiwaniu uzdrowienia z powodu gruźlicy. Przez trzy tygodnie spędzili wspólnie czas, a ich relacja przerodziła się w intensywny związek, który trwał aż do śmierci pisarza. Po jego odejściu, na prośbę Maxa Broda, nie zdeponowała wszystkich rękopisów, które posiadała. Około 35 listów oraz 20 notesów Kafki i jego listy do niej zostały skonfiskowane przez Gestapo, a ich los wciąż pozostaje nieznany.

W latach dwudziestych Dora Diamant studiowała teatrologię w Düsseldorferze, równocześnie rozwijając swoją karierę aktorską. W 1930 roku przystąpiła do Niemieckiej Partii Komunistycznej (KPD) i poślubiła Lutza Laska, redaktora pisma „Die Rote Fahne”, syna pisarki i aktywistki komunistycznej Berty Lask oraz neurologa Louisa Jacobsohna. Para doczekała się córki, Franziski Marianne Lask, urodzonej 1 marca 1934 roku.

W 1936 roku, w obliczu zbliżającego się niebezpieczeństwa, Dora oraz jej córka uciekły z Niemiec i dołączyły do męża w Związku Radzieckim. Niestety, ich szczęście nie trwało długo; w 1937 roku, podczas stalinowskich czystek, Lutz Lask został aresztowany i skierowany do łagru. Dora z córką postanowiły wtedy uciec z Związku Radzieckiego, kierując się do Wielkiej Brytanii, gdzie rozpoczęły nowe życie.