Zbigniew Stanisław Libera, urodzony 7 lipca 1959 roku w Pabianicach, to znana postać polskiego świata sztuki. Jego różnorodne umiejętności obejmują tworzenie instalacji oraz wideoinstalacji, a także fotografię i performance. Libera zyskał uznanie jako twórca obiektów artystycznych, które często sięgają po kontrowersyjne tematy, zmuszając odbiorców do refleksji nad rzeczywistością.
Jego prace przyciągają uwagę zarówno krytyków, jak i miłośników sztuki, a ich głębia oraz forma sprawiają, że każdy zakątek jego twórczości jest wart eksploracji. Można je znaleźć na jego oficjalnej stronie internetowej, gdzie prezentuje swoje portfolio oraz aktualności dotyczące wystaw i projektów.
Życiorys
Artysta Zbigniew Libera, wychowany przez matkę, pielęgniarkę, rozpoczął swoją edukację w Pabianicach, gdzie ukończył szkołę podstawową. Krótko uczęszczał do II Liceum Ogólnokształcącego, jednak maturę zdał w jednym z łódzkich liceów.
W 1979 roku rozpoczął studia na Wydziale Pedagogiki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, jednak już po roku zrezygnował, aby dołączyć do łódzkiego środowiska artystycznego „Strychu”. Na początku lat 80. zaangażował się w działalność Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, zajmując się drukowaniem ulotek, a po wprowadzeniu stanu wojennego również plakatów protestacyjnych związanych z pacyfikacją strajku w kopalni „Wujek”.
Jego debiutancka wystawa miała miejsce wiosną 1982 roku w „Strychu”. Wkrótce po tym, po przeszukaniu jego mieszkania, Libera został aresztowany przez Służbę Bezpieczeństwa, oskarżony o produkcję prasy podziemnej. Stanął przed sądem wojskowym w Łodzi, a okres spędzony w więzieniach – w Łodzi oraz Hrubieszowie – trwał półtora roku. Ten trudny czas miał kluczowe znaczenie dla jego dalszego rozwoju artystycznego.
Po amnestii Zbigniew Libera kontynuował działalność, współpracując z łódzką Kulturą Zrzuty oraz powołując czasopismo „Tango”. Silny wpływ na jego twórczość mieli tacy artyści jak Zofia Kulik, u której pracował jako model w latach 80., a także Jan Świdziński, Anastazy Wiśniewski i Andrzej Partum.
W 1991 roku Libera wspólnie z artystką malarką Mariolą Przyjemską oraz Tomaszem Kurzycą założył legendarny artystyczny klub „Aurora” w Warszawie, który stał się jednym z kluczowych miejsc życia artystycznego w Polsce na początku XXI wieku. W roku akademickim 2008/2009 prowadził kursy w Akademii Sztuk Pięknych w Pradze oraz współpracował z Galerią Raster.
W 2022 roku tygodnik „Polityka” uznał jego prace, w tym dzieło „Lego, obóz koncentracyjny”, za jedno z dziesięciu najważniejszych osiągnięć sztuki ostatnich trzydziestu lat. Jego twórczość była prezentowana w wielu galeriach zarówno w kraju, jak i za granicą. W 2023 roku Zbigniew Libera został uhonorowany Krzyżem Wolności i Solidarności oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Twórczość
Zbigniew Libera to artysta, który cieszy się renomą jako prekursor sztuki krytycznej, a także estetyki queer oraz tzw. sztuki ciała. Jego działalność, która rozpoczęła się pod koniec lat 80., obejmowała przede wszystkim fotograficzne autoportrety, w których analizował i poddawał krytyce ochoczo przyjęte normy oraz tradycyjne modele wychowania. Dzięki swoim pracom bada relacje między wychowaniem dzieci a ogólnym postrzeganiem cielesności, tworząc przy tym makabryczne „zabawki”. W swoich dziełach porusza także kwestie manipulacji obrazami w mediach masowych. Główną motywacją jego twórczości pozostaje osobiste doświadczenie, które staje się punktem wyjścia do konfrontacji z rzeczywistością.
Do jednych z bardziej znanych projektów Liberze należy projekt Lego. Obóz koncentracyjny, zrealizowany w 1996 roku. Inne istotne prace artysty to:
- Co robi łączniczka?, 2005 – książka współautorstwa Darkiem Foksem, koncentrująca się na wydarzeniach z powstania warszawskiego, której głównym celem nie jest narracja historyczna, lecz badanie tego, jak historia funkcjonuje w zbiorowej pamięci oraz jak przetwarzana jest przez współczesne media.
- Pozytywy, 2002–2003 – cykl fotografii, który reinterpretował obrazy z gazetowych reportaży dotyczących wydarzeń traumatycznych, takich jak wojna czy obozowe zbrodnie, będący próbą psychoterapeutycznego eksperymentu.
- Mistrzowie, 2003 – kolekcja powstała jako protest artysty na skutek odmowy prezentacji pracy Lego-obóz koncentracyjny na Biennale w Wenecji w 1997 roku, uznawanej przez kuratora za potencjalnie kontrowersyjną.
- Teofilów 90, 1990
- Urządzenia korekcyjne, 1989 – seria dzieł, które kpią z nowych towarów „zachodnich” wprowadzonych na polski rynek po upadku komunizmu, ukazując absurd ich estetyki, w tym „Możesz ogolić dzidziusia” oraz „Universal Penis Expander”.
- Kultura zrzuty w Teofilowie, 1987
- Jak tresuje się dziewczynki, 1987 – film przedstawiający proces edukacji dziewczynki przez starszą kobietę na temat malowania się i prezentowania się płci przeciwnej, poruszający temat narzuconych ról społecznych.
- Obrzędy intymne, 1984 – film, który ukazuje bliską relację artysty z jego schorowaną babcią, dotykająca tematu uprzedmiotowienia ciała i granic intymności.
- STOS ZDJĘĆ, 2023 – wydawnictwo Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, które w sposób unikalny łączy tekst i fotografię, oferując wgląd w transformacyjne problemy społeczne i polityczne ze spojrzeniem Zbigniewa Libery.
Libera jest przedstawiony jako jedna z ikon współczesnej sztuki radicalnej. Jego prace analizują złożoność rzeczywistości, w której prawda splata się z iluzją, obijając pojęcia historyczne, społeczne i estetyczne. W swoich działaniach od lat 80. uderza w to, co niewygodne, a jego twórczość idzie w parze z rehabilitacją zapomnianych i marginalizowanych głosów w polskiej sztuce.
Nagrody
Warto zwrócić uwagę na osiągnięcia Zbigniewa Libery, których lista prezentuje niezwykle bogaty dorobek artystyczny.
- 2006 – Został uhonorowany Nagrodą TVP Kultura za książkę Co robi łączniczka, której współautorem jest Darek Foks,
- 2011 – Otrzymał Nagrodę Filmową Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie,
- 2013 – Zdobył Gwarancję Kultury 2013 w kategorii Sztuki Wizualne za projekt Kurator: Libera.
Dzieła artysty w zbiorach
Dzieła Zbigniewa Libery mają swoje miejsce w renomowanych zbiorach muzealnych oraz galeriach sztuki, które można znaleźć w różnych częściach Polski, a także za granicą. Poniżej przedstawiamy listę instytucji, w których można podziwiać jego twórczość:
- CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie,
- Narodowa Galeria Sztuki „Zachęta” w Warszawie,
- Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy,
- Muzeum Sztuki w Łodzi,
- Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie,
- Galeria Bielska BWA w Bielsku-Białej,
- Galeria Sztuki Współczesnej BWA w Katowicach,
- Jewish Museum w Nowym Jorku,
- Haus der Geschichte w Bonn.
Każda z tych instytucji przyczynia się do upowszechnienia twórczości Libery, ukazując zarówno jego niezwykłe pomysły, jak i unikatowe podejście do sztuki współczesnej.
Przypisy
- PiotrP. Szenajch PiotrP., Ta obietnica uwodzi i ogłupia / Sztuka / dwutygodnik.com [online], dwutygodnik.com, 20.04.2024 r.
- Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29.05.2023 r. nr rej. 222/2023 o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2023 r. poz. 777).
- Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 06.06.2023 r. nr rej. 227/2023 o nadaniu orderów (M.P. z 2023 r. poz. 780).
- PiotrP. Sarzyński PiotrP., Dzieła zebrane, „Niezbędnik Inteligenta” (1), 2022, s. 74.
- Zbigniew Libera. www.artnet.de. [dostęp 20.08.2022 r.]
- a b Zbigniew Libera. Prace 1982 – 2008.
- Ł. Ronduda, Duchowość żenuje. Urządzenia kondycyjne. Rzecz o życiu i twórczości Zbigniewa Libery w latach 1981–2005, „Obieg” 2006, nr 1(73), s. 8–19.
- Jak wychowywano Zbigniewa Liberę, Wysokie obcasy, 09.10.2004 r.
- Z Libera w rozmowie z K. Bielas i D. Jarecką, Przy artyście nikt nie jest bezpieczny, „Duży Format”, 09.02.2004 r., s. 10.
- Gorzki jubileusz i słodkie gody Zbigniewa Libery.
- Mariola Przyjemska, WTC.
- a b Roman Kubiak - My Pabianiczanie. Agencja Dziennikarzy, 2019, s. 181-182, język polski, ISBN 978-83-945659-1-6.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Alfred Lenica | Krzysztof Wodziński | Krystyna Mikołajewska | Włodzimierz Kempf | Karol Mieczysław Prosnak | Zdzisław Pabisiak | Irena Zarzycka | Iwona Chmielewska | Waldemar Podgórski (reżyser) | Stanisław Loth | Magdalena Samborska | Karol Nicze | Stanisław Staszewski (artysta) | Norbert Hans | Agnieszka Kotlarska (aktorka) | Krzysztof Urbański (dyrygent) | Lech Kunka | Marian Borkowski | Olga Hans | Krystyna NawrockaOceń: Zbigniew Libera (artysta)